τετραϋποκατεστημένος

-η, -ο, Ν χημ. (για παράγωγα) αυτός που λαμβάνεται με υποκατάσταση από τέσσερα άτομα ή ρίζες τεσσάρων ατόμων τού μορίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. tetrasubstitue < tetra- (< τετρ[α]-*) + substitue «υποκατεστημένος»].